کپسول پروتز سینه

کپسول پروتز سینه

جراحی پروتز سینه یکی از جراحی هایی پرطرفدار زیبایی است که با هدف افزایش حجم سینه انجام می شود.در بعضی از موارد این جراحی مانند سایر جراحی های زیبایی و درمانی با عوارض جانبی و مشکلاتی همراه است. یکی از این مشکلات بعد از جراحی پروتز سینه، کپسول پروتز سینه است.

در این مطلب به بررسی کامل کپسول، علائم کپسول پروتز سینه و راه های درمان کپسول پروتز سینه می پردازیم.

در این مقاله با مطالب زیر آشنا می شوید:

کپسول پروتز سینه چیست
علائم انقباض کپسول پروتز سینه
دلایل ایجاد کپسول کنتراکچر
تشخیص کپسول پروتز سینه
درمان انقباض کپسول پروتز سینه
جمع بندی

کپسول پروتز سینه چیست

پروتز سینه یک جسم خارجی است که در پروسه جراحی در بدن قرار داده می شود. به صورت طبیعی بدن نسبت به وجود جسم خارجی عکس العمل نشان داده و بعد از گذشت چند ماه پس از جراحی، یک غشا در اطراف پروتز سینه تشکیل می شود.

در حالت کلی غشا یا همان کپسول ایجاد شده در اطراف پروتز بافت نرمی داشته و باعث استحکام پروتز در محل قرارگیری می شود و از جابجایی پروتز جلوگیری می کند. می توان گفت تمام افرادی که جراحی پروتز سینه را انجام می دهند دچار کپسول پروتز سینه هستند و تا زمانی که این غشا بافت نرم و طبیعی دارد هیچگونه مشکلی ایجاد نمی کند.

در بعضی از افراد به علت واکنش شدیدتر بدن نسبت به جسم خارجی، غشا ضخیم تری دور پروتز ایجاد می شود که باعث ایجاد درد شدید و تغییر شکل سینه می شود.

به غشا ضخیم اطراف پروتز سینه، کپسول پروتز سینه یا کپسول کنتراکچر گفته می شود. احتمال تشکیل کپسول در پروتزهای سیلیکونی بسیار بیشتر از پروتزهای آب نمکی بوده و بطور میانگین دو سال پس از جراحی علائم خود را نشان می دهد.

علائم انقباض کپسول پروتز سینه

همانطور که در بالا گفتیم بدن در حالت عادی با ایجاد غشا در اطراف پروتز باعث تشکیل کپسول می شود که این مسئله تا زمانی که غشا بافت نرمی داشته باشد مشکلی ایجاد نمی کند. در مواردی که غشا دور پروتز بافت ضخیم تری دارد با ایجاد انقباض باعث بروز علائم و مشکلاتی می شود.

علائم انقباض کپسولار

• احساس درد شدید در سینه
• سفت شدن بافت سینه
• تغییر شکل سینه ها
• ایجاد محدودیت در حرکت دست ها و اندام های فوقانی

البته در همه موارد این علائم ناشی از انقباض کپسول نیست و می تواند نشان دهنده مشکلاتی مانند پارگی پروتز سینه باشد. در هر صورت بهتر است با بروز این علائم به پزشک مراجعه کنید.

دلایل ایجاد کپسول کنتراکچر

به طور کلی نمی توان علت دقیقی را برای بروز مشکل انقباض کپسولار مشخص کرد و تنها 5 درصد از افرادی که جراحی پروتز سینه را انجام داده اند دچار این مشکل می شود ولی به صورت کلی افرادی با مشخصات زیر را می توان مستعد ابتلا به انقباض کپسول پروتز دانست:

• افرادی که دارای سابقه بیماری خود ایمنی هستند.
• افرادی که تحت پرتو درمانی قرار گرفته اند.
• افرادی که زخم های بدن آن ها با تشکیل اسکارهای بدشکل ترمیم می شود.
• سابقه ژنیتکی ( بیماری خود ایمنی در اقوام درجه یک ).
• افرادی که دچار پارگی پروتز شدند.
• افرادی که به سینه هایشان ضربه شدید وارد شده است.

تشخیص کپسول پروتز سینه

تشکیل کپسول حالت های مختلفی را ایجاد می کند که پزشک بسته به نوع و شرایط کپسول، راههای درمانی مختلفی را در پیش می گیرد.

1- بافت سینه نرم و حالتی کاملا طبیعی دارد. در این شرایط نیازی به درمان نیست.

2- بافت سینه کمی سفت شده است ولی همچنان فرم طبیعی دارد.

3- بافت سینه کاملا سفت شده است و سینه حالت طبیعی خود را از دست داده است.

4- در این حالت علاوه بر سفت شدن بافت سینه و از دست رفتن حالت طبیعی، بیمار احساس درد می کند.

با توجه به حالت های مختلف بالا، پزشک پس از معاینات فیزیکی برای تشخیص دقیق شرایط بیمار و انتخاب روش درمان صحیح یکی از روش های عکسبرداری MRI و یا سونوگرافی سینه را تجویز می کند.

درمان انقباض کپسول پروتز سینه

جراح پس از تشخیص قطعی وضعیت کپسول کنتراکچر با توجه به شرایط بیمار یکی از دو حالت درمانی تهاجمی ( عمل جراحی ) و یا غیر تهاجمی را برای درمان استفاده می کند.

روش های جراحی

1. کپسولکتومی: در این روش جراح ابتدا کپسول و پروتز قدیمی را خارج کرده و آن را با نوع جدیدی از پروتز با پوشش خارجی ماتریکس ( ماده ای شبیه به کلاژن و از جنس پوست ) جایگزین می کند.
2. کپسولکتومی باز: در این روش درمان انقباض کپسول جراح تلاش می‌کند با ایجاد برش هایی در بافت کپسول، پروتز را به حالت صحیح خود برگرداند. در بعضی از موارد جراح بخشی از کپسول را خارج کرده و یا پروتز را با نمونه جدید جایگزین می کند.
3. این روش نسبت به دو متد قبلی پیچیده‌تر است. در جراحی اتولوگ، پزشک پروتزهای سینه را خارج می‌کند. سپس سینه بیمار را با استفاده از بافت فلپی که از ناحیه دیگری چون شکم یا باسن برداشته شده است، بازسازی می‌کند. مزیت این روش از بین رفتن خطر ایجاد دوباره انقباض کپسول است. نقطه ضعف آن نیز پیچیدگی فرایند جراحی و طولانی‌تر بودن زمان بهبود آن است و نیاز به جراحی حاذق در زمینه بازسازی سینه است.

روش های غیر تهاجمی

روش های غیرتهاجمی به اندازه روش جراحی در درمان انقباض کپسول سینه موثر نیستند ولی در حالت های 2 و 3 کپسول می توانند کاربردی باشند.

• استفاده از امواج صوتی برای نرم کردن بافت سینه.
• استفاده از لکوترین‌های ضد التهاب مانند زافیرلوکاست یا مونته‌لوکاست.
• تجویز ویتامین E بصورت خوراکی

جمع بندی

همانطور که در بالا توضیح دادیم درصد کمی از افرادی که جراحی پروتز سینه را انجام داده اند با احتمال ایجاد انقباض کپسول پروتز سینه یا کپسول کنتراکچر مواجه هستند. در صورت بروز علائمی مانند سفتی بافت سینه، درد در ناحیه سینه و مشکل در حرکت دست ها و اندام های فوقانی باید به پزشک مراجعه کنید تا با تشخیص به موقع، درمان کپسول پروتز با یکی از روش های تهاجمی و یا غیرتهاجمی انجام شود.

دکتر اسماعیل اسلامیخلاصه انقباض کپسولی شایع ترین عارضه پس از جراحی سینه مبتنی بر ایمپلنت و یکی از شایع ترین دلایل جراحی مجدد است. بنابراین، مهم است که سعی کنید و درک کنید که چرا این اتفاق می افتد، و چه کاری می توان برای کاهش بروز آن انجام داد. یک جستجوی متون با استفاده از پایگاه داده MEDLINE انجام شد که شامل عبارات جستجوی «تقویت سینه با انقباض کپسولی»، «پاتوژنز انقباض کپسولی»، «بروز انقباض کپسولی» و «مدیریت انقباض کپسولی» بود که 82 نتیجه را به دست آورد که معیارهای ورود را برآورده کردند. انقباض کپسولی در اثر واکنش فیبروتیک بیش از حد به یک جسم خارجی (ایمپلنت) ایجاد می شود و شیوع کلی آن 10.6٪ است. عوامل خطری که شناسایی شدند شامل استفاده از ایمپلنت های صاف (در مقابل بافت)، قرار دادن زیر غده ای (در مقابل زیر عضلانی)، استفاده از ایمپلنت پر شده با سیلیکون (در مقابل سالین) و رادیوتراپی قبلی برای پستان بود. مدیریت استاندارد انقباض کپسولی، جراحی از طریق کپسولکتومی یا کپسولوتومی است. گزارش شده است که درمان پزشکی با استفاده از آنتاگونیست گیرنده لکوترین بدون برچسب Zafirlukast، شدت را کاهش می دهد و به جلوگیری از تشکیل انقباض کپسولی کمک می کند، مانند استفاده از ماتریس های پوستی بدون سلول، بوتاکس و تشکیل نئوپوکت. با این حال، تقریباً تمام رویکردهای درمانی با میزان قابل توجهی از عود همراه هستند. انقباض کپسولی یک فرآیند فیبروتیک چند عاملی است که علت دقیق آن هنوز ناشناخته است. بروز انقباض با استفاده از ایمپلنت های بافت دار، قرار دادن زیر عضلانی و استفاده از ایمپلنت های پوشش داده شده پلی یورتان کمتر است. انقباض کپسولی علامت دار معمولاً با جراحی مدیریت می شود، اما تحقیقات اخیر بر جلوگیری از وقوع انقباض کپسولی یا درمان آن با انتقال اتولوگ چربی متمرکز شده است. کلمات کلیدی: انقباض کپسولی، ایمپلنت سینه، ماموپلاستی قابل اعتماد و متخصص: مقدمه و پیشینه بزرگ کردن سینه یکی از رایج ترین عمل های زیبایی است که انجام می شود [1]. این معمولا شامل کاشت ایمپلنت در سینه به منظور تغییر شکل و اندازه سینه است. انواع مختلفی از ایمپلنت موجود است و به طور کلی بر اساس شکل ایمپلنت (چه به شکل گرد یا آناتومیک)، یا بافت سطح (صاف یا بافت) یا ژل مورد استفاده برای پر کردن ایمپلنت (معمولاً سالین یا سیلیکون) تقسیم می شوند. ) [2]. پروتز سینه سیلیکونی در حال حاضر محبوب ترین و پذیرفته ترین ماده برای استفاده در بزرگ کردن سینه است. اینها می توانند یکی از دو شکل را داشته باشند: یک پوسته بیرونی سیلیکونی با پرکننده ژل سیلیکونی، یا یک پوسته خارجی سیلیکونی با یک پرکننده جایگزین، مانند سالین [3]. با این حال، اجماع عمومی بر این است که رفتار مکانیکی پس از جراحی ایمپلنت های سیلیکونی در مقایسه با سالین بیشتر شبیه بافت طبیعی سینه است [4]. مانند هر جراحی دیگری، بزرگ کردن سینه مبتنی بر ایمپلنت با تعدادی از خطرات و عوارض همراه است. شایع ترین عارضه انقباض کپسولی است که در یک مطالعه طولی 25 ساله توسط Handel و همکاران شناسایی شد. [5]، با پارگی ایمپلنت و قرارگیری نادرست نیز به عنوان دلایلی برای عمل مجدد ذکر شده است. ورود مواد غیر بیولوژیک به بدن همیشه باعث ایجاد کپسول می شود، اما در پستان ممکن است شدید باشد. انقباض کپسولی یک عارضه موضعی است که تصور می شود به دلیل واکنش جسم خارجی بیش از حد فیبروتیک به ایمپلنت رخ می دهد. تصور می شود که این یک واکنش التهابی است که از طریق تولید کلاژن باعث فیبروز می شود [3] و منجر به سینه های بیش از حد سفت و دردناک می شود [6]. اگر به اندازه کافی شدید باشد، می تواند نیاز به عمل مجدد داشته باشد [7]. برای مثالی از نحوه بروز انقباض کپسولی (شکل 1).

کپسول کنتراکچرانقباض کپسولی به طور سنتی با استفاده از سیستم طبقه بندی بیکر طبقه بندی می شود، یک سیستم طبقه بندی ذهنی که بر اساس یافته های بالینی در بیمار توسط پزشک است. این به چهار دسته تقسیم می شود: I و II از نظر بالینی مهم نیستند، به این صورت که I سینه ای را توصیف می کند که کاملاً طبیعی به نظر می رسد و احساس می کند و II سینه ای را با حداقل انقباض توصیف می کند که جراح می تواند بگوید جراحی انجام شده است اما هیچ علامتی وجود ندارد. . کلاس III و IV از نظر بالینی قابل توجه و علامت هستند، با III انقباض متوسط ​​را با مقداری سفتی که توسط بیمار احساس می شود و IV توصیف کننده انقباض شدید است که از مشاهده و علامت در بیمار آشکار است [8]. مطالعات فردی میزان بروز انقباض کپسولی را از 2.8٪ تا 20.4٪ منتشر کرده اند [9،10،11،12،13،14]. یک بررسی سیستماتیک اخیر یک نرخ کلی ترکیبی 3.6٪ را پس از جراحی افزایش منتشر کرد [2]. با این حال، طیف وسیعی از ناهمگونی بین مطالعات از نظر زمان‌های پیگیری وجود دارد که ممکن است بر نرخ رشد انقباض کپسولی و همچنین عدم استانداردسازی در نوع ایمپلنت و تکنیک‌های جراحی مورد استفاده تأثیر بگذارد. متغیرهای مطالعه فردی در جدول 1 نشان داده شده است. علیرغم طیف وسیعی از میزان بروز گزارش شده، به طور گسترده پذیرفته شده است که انقباض کپسولی شایع ترین عارضه پس از جراحی پستان مبتنی بر ایمپلنت است. با وجود این، اتیولوژی و پاتوژنز هنوز مشخص نیست، اگرچه به نظر می رسد چند عاملی باشد. به منظور درمان موثر یا حتی پیشگیری از انقباض کپسولی، درک مکانیسم هایی که منجر به آن می شود مهم است. هدف این مقاله مروری بر ادبیات فعلی موجود به منظور بررسی پاتوژنز، عوامل خطر و مدیریت بهینه انقباض کپسولی پس از جراحی بزرگ کردن سینه است. قابل اعتماد و متخصص: پاتوژنز انقباض کپسولی تصور می شود که پاتوژنز انقباض کپسولی چند عاملی باشد. مشخص است که انقباض کپسولی اساساً یک واکنش جسم خارجی بیش از حد فیبروتیک است که پس از کاشت رخ می دهد [6،15]. از یک طرف، این واکنش فیبروتیک به حفظ موقعیت ایمپلنت کمک می‌کند، در صورت زیاده‌روی می‌تواند منجر به درد و بدشکلی سینه شود [16]. ترکیب سلولی کپسول به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است و به نظر می رسد نتایج نشان دهنده نقش سیستم ایمنی در پاتوژنز انقباض کپسولی است. ماکروفاژها، لنفوسیت ها و فیبروبلاست ها انواع سلول های غالب در کپسول گزارش شده اند. فیبروبلاست‌ها در “منطقه تماس” ایمپلنت و کپسول تجمع می‌کنند [6،17،18]، و گزارش شده است که تعداد فیبروبلاست‌ها در داخل کپسول با درجه بیکر مرتبط است و تعداد آنها در کپسول درجه IV افزایش یافته است. انقباض در مقایسه با درجه I [19]. از آنجایی که فیبروبلاست ها کلاژن تولید می کنند، با تشکیل اولیه کپسول مرتبط هستند. ارزیابی بافت شناسی بافت کپسولی نشان داده است که اکثر بافت از الیاف کلاژن با توزیع یکنواخت تشکیل شده است [3،19]. به نظر می رسد جهت گیری و سازماندهی الیاف کلاژن با بدتر شدن شدت انقباض تغییر می کند: الیاف ضخیم تر می شوند و خود را در بسته های کابل مانندی قرار می دهند که خود را عمود بر فیبروبلاست ها جهت گیری می کنند تا با افزایش شدت یک جهت مارپیچ ایجاد کنند [20]. فیبروبلاست ها به نوبه خود هنگام مطالعه در کپسول های اطراف ایمپلنت های صاف، خود را به صورت مسطح جهت می دهند [16].